Eén van de vele uitdagingen waar je als ICT architect mee te maken krijgt is complexiteit. Complexiteit kan zich op veel niveaus uitten, zo kan een applicatie complex van opzet zijn (doordat er veel verschillende componenten een rol spelen). De uitdaging is deze complexiteit inzichtelijk te maken en jouw publiek inzicht te geven in wáárom jij vindt dat dit complex is. Complexiteit is namelijk subjectief en hangt sterk af van het gebruikte perspectief.
Lees meer: Eenvoud in complexiteitElk traject waar ik als architect bij betrokken wordt heeft veel verschillende perspectieven om rekening mee te houden. Zo moet je natuurlijk altijd:
- De medewerkers een middel geven waar ze het eigen werk effectief mee kunnen organiseren
- Degene die het product moet maken de handvatten geven om dat te kunnen realiseren
- Allerlei non-functionals zoals security, schaalbaarheid en performance borgen
Als een idee zich ontwikkeld zal het voor een groot deel al voldoen aan de eerste bullet. De grote uitdaging zit in het realiseren van de laatste twee. Is al voldoende rekening gehouden met de plaats van het nieuwe product / oplossing in het geheel? En zoja, hóe dan?
Ik zie mezelf daar als diegene die meedenkt. Het initiële probleem probeert te begrijpen, daar ook daadwerkelijk begrip voor opbrengt en vervolgens te bepalen hoe dat probleem wellicht ook nog in andere delen van de organisatie speelt. Is er schaalvoordeel te behalen en zoja, moet dat dan nog in breder perspectief uitgezocht worden.
Het leukste hieraan? Door telkens met alle belanghebbenden in gesprek te gaan, krijg je meer begrip van de organisatie, maar ook van de personen en de drijfveren van die twee. Hoe beter je die begrijpt, hoe beter jouw adviezen worden.
Probeer dan de complexiteit uit het verhaal te halen en terug te brengen naar eenvoudige termen, zodanig dat het nog wel ‘recht’ doet aan alle relevante perspectieven.